Pejzaż był ulubionym tematem Zbigniewa Karpińskiego (1920–1996), znakomitego malarza, grafika i rysownika, który ukończył wrocławską PWSSP (dzisiejsza ASP) i przez wiele lat był z nią związany jako pedagog.
W swojej ponad 50-letniej twórczości poruszał się w obszarze dwóch stylistyk: „realizmu wyobrażeniowego” i „realizmu bezkompromisowego”. Dzieła w duchu pierwszej z nich powstawały w oparciu o szkice wykonane w naturze, gdzie jedynie kolor był inwencją artysty. W drugiej natomiast – z obrazu zapisanego w wyobraźni i rysunkowych „notatek” (nie szkiców!), do których twórca powracał po jakimś czasie. To właśnie w nurcie „realizmu bezkompromisowego” namalował większość krajobrazów.
Charakterystyczną cechą twórczości Zbigniewa Karpińskiego jest również powtarzalność tematów – zanim bowiem zdecydował się ostatecznie przenieść swoją wizję na płótno, tworzył liczne rysunki, monotypie i szkice malarskie, wielokrotnie analizując dany temat.
Na tak drobiazgowe podejście do twórczej aktywności miała zapewne m.in. jego podróż do Włoch w 1957 roku, podczas której zainspirowany malarstwem dawnym – zwłaszcza dziełami włoskiego renesansu – gęsto zapełnił swoje szkicowniki rysunkami obrazów, rzeźb i mozaikowych kompozycji.
Zbigniew Karpiński był też przede wszystkim ogromnym indywidualistą, który choć formalnie należał do artystycznego środowiska Wrocławia, to mentalnie pozostawał samotnikiem funkcjonującym na własnych zasadach.
Sylwia Błachowicz, Dział Promocji i Komunikacji MNWr
■ Zoom na muzeum – zapraszamy również do lektury innych tekstów ➸