Dzieło Wojciecha Fangora, jednego z najwybitniejszych polskich artystów współczesnych, wzbogaciło wystawę kolekcji polskiej sztuki II poł. XX i XXI w. w Pawilonie Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej. Obraz zatytułowany Einstein przekazali w depozyt wrocławskiemu muzeum prywatni kolekcjonerzy.
Praca z 1948 r. po raz pierwszy prezentowana była na wystawie zorganizowanej przez Mariana Bogusza, ówczesnego kierownika Galerii Młodych Artystów i Naukowców, w Instytucie Propagandy Sztuki w Warszawie. Pokaz ten był zarazem pierwszą wystawą twórczości artysty. Obejmował 21 obrazów olejnych i 2 rzeźby gipsowe. Wyboru dzieł dokonał sam twórca, były to głównie pejzaże i portrety. Wśród nich wyróżniał się cykl wizerunków znanych ludzi: Kopernika, Chopina, Lenina i Einsteina.
Fot. Magdalena Wyłupek
„Portret Alberta Einsteina wyróżnia się mocnym i kontrastowym zestawieniem kolorów oraz wyraźną dynamiczną kompozycją, której pierwowzorów można szukać w metafizycznym malarstwie włoskiego artysty Giorigio de Chrico (1888-1978)” – wyjaśnia Iwona D. Bigos, kierowniczka Pawilonu Czterech Kopuł. „Einstein wzbogaci narrację wystawy stałej Pawilonu Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej w jej części zatytułowanej »od abstrakcji do metafory«. Tę niezwykle interesującą pracę o dużym potencjale interpretacyjnym prezentujemy obok dzieł autorstwa równie wybitych polskich artystów – Zbigniewa Makowskiego, Kazimierza Mikulskiego, Erny Rosenstein oraz przyjaciela artysty, Jerzego Tchórzewskiego”.
Obraz Wojciecha Fangora Einstein przekazany został do Pawilonu Czterech Kopuł jako wieloletni depozyt z prywatnej wrocławskiej kolekcji. Jest to druga – po obrazie „MA 5” – praca Wojciecha Fangora pokazywana na tej wystawie.
Wojciech Bonawentura Fangor, malarz, rysownik, rzeźbiarz, plakacista, współtwórca Polskiej Szkoły Plakatu. Urodził się 15 XI 1922 r. w Warszawie i zmarł tamże 25 X 2015. Był jednym z ostatnich „wielkich mistrzów” XX w. Debiutował krótko po II wojnie światowej, a w 1946 r. otrzymał zaocznie dyplom Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Tworzył malarstwo zarówno figuratywne, jak i abstrakcyjne. Jego plakat Strzeż tajemnicy państwowej z 1953 r. uznany został za przełomowy w dziejach Polskiej Szkoły Plakatu. Na początku lat 60. XX w. zasłynął pulsującym malarstwem – abstrakcyjnymi obrazami dającymi wrażenie ruchu. Jako jedyny Polak miał swoją indywidualną wystawę w nowojorskim Muzeum Guggenheima. Pokazał tam 37 płócien, prekursorskich dla zachodnich op-artowskich poszukiwań, które stały się swoistymi symbolami op-artu. Przez prawie połowę swojego życia mieszkał w Stanach Zjednoczonych.
Czytaj więcej:
— Agata Saraczyńska: „Einstein Fangora w Pawilonie Czterech Kopuł” ➸