Dla kariery Jana Lebensteina ogromne znaczenie miała pierwsza indywidualna wystawa w nowojorskiej Galerii Chalette na przełomie marca i kwietnia 1962 roku, na której artysta przedstawił trzydzieści jeden obrazów i rysunków.
„Dramatycznie dekoracyjne” i „niezmiernie poruszające” – takie określenia pojawiły się już w tytule artykułu Johna Canadaya opublikowanego na łamach gazety „The New York Times” w 1962 roku, w którym autor opisał pokazane na wystawie figury osiowe polskiego malarza. Według dziennikarza była to nie wystawa, lecz wręcz spektakl czy misterium.
Canaday przyrównał figury osiowe Lebensteina do gigantycznych mitycznych kapłanów, którzy mają do przekazania ludzkości ważną wiadomość lub przesłanie, a spoglądając z płócien na widzów szeroko otwartymi oczyma, porażają „szkieletowatością” czy też przesadnym bogactwem, kabalistycznymi znakami i insygniami.
Zdaniem autora artykułu wyjątkowa kompozycja figur osiowych z pewnością nie nużyła widza powtarzalnością, a raczej fascynowała różnorodnością swojej ornamentalnej dekoracyjności. Malarz miał ją wykorzystywać do spotęgowania ekspresji obrazu, do nawiązania bliższego kontaktu z odbiorcą…
Całość artykułu w języku angielskim dostępna jest dla subskrybentów w cyfrowym archiwum NYT ➸
#zoom_na_muzeum – zapraszamy również do lektury innych tekstów ➸