Najnowszym nabytkiem w kolekcji Działu Sztuki w Muzeum Etnograficznym jest skrzynia posagowa, przekazana w darze przez przesiedleńca z okolic Lwowa p. Benedykta Lisika.
Wykonana z drewna dębowego, zamykana na klucz, nie jest polichromowana a jej jedyną dekorację tworzą fantazyjnie wycięte nogi oraz umieszczone na licu trzy ciekawie olistwowane prostokątne płyciny.
Jak na klasyczne skrzynie posagowe, ta jest nieco wyższa niż typowe tworzące muzealną kolekcję mebli. Mierzy 92 cm (w tym 40-centymetrowe nogi!), jest szeroka na 170 cm i głęboka na 66 cm – dzięki temu w środku znalazło się miejsce na sporych rozmiarów przyskrzynek.
Również jej przeznaczenie było nietypowe, bo miała służyć jako skrzynia posagowa wstępującej do zakonu nowicjuszki. Panny wstępujące w szeregi zakonnic, podobnie jak panny wychodzące za mąż, zobowiązane były do wniesienia wiana, zwłaszcza jeśli pochodziły z zamożnych domów.
Właścicielką tej wykonanej ok. 1915–1920 r., dobrze zachowanej skrzyni była ciotka darczyńcy – Katarzyna Lisik, urodzona w 1900 r. we wsi Siemianówka w ówczesnym powiecie lwowskim. Z relacji p. Benedykta wiemy, że Katarzyna w rezultacie do zakonu nie wstąpiła, bo ów zamiar udaremnili jej rodzice, a ponieważ nigdy też nie wyszła za mąż, skrzynia w domu pełniła funkcję mebla dla całej rodziny.
Po wojnie rodzina Lisików trafiła ze Wschodu do wsi Doboszowice w gminie Kamieniec Ząbkowicki na Dolnym Śląsku. Niezbędne rodzinne mienie obejmowało również skrzynię, która po śmierci właścicielki trafiła do bliskich we Wrocławiu, gdzie przeczekała kolejne lata zanim trafiła do naszych muzealnych zbiorów.
Joanna Kurbiel, Dział Sztuki ME
■ Zoom na muzeum – zapraszamy również do lektury innych tekstów ➸