Prace artystów związanych z nurtem konceptualnym oglądać już można na wystawie stałej w Pawilonie Czterech Kopuł w zupełnie nowej aranżacji.
Fot. Anna Chmielarz
Działania konceptualne wiążące sztukę ze współczesną nauką i techniką, materializacją światła, pojęciami ciągłości i nieskończoności podejmowali artyści związani z prowadzoną przez Jerzego Ludwińskiego słynną wrocławską Galerią Pod Moną Lisą: Jan Chwałczyk, Wanda Gołkowska, Jerzy Rosołowicz oraz Zdzisław Jurkiewicz.
Wizualizacją języka i jego analizą zajmował się twórca poezji konkretnej Stanisław Dróżdż. Związany ze środowiskiem warszawskim Edward Krasiński tworzył m.in. interwencje w przestrzeni w postaci scotch blue przyklejonego zawsze na wysokości 130 cm, a Ryszard Winiarski wizualizował rozkłady statystyczne, będące obrazem rzutów kośćmi.
Pierwszym wielkim manifestem sztuki konceptualnej w Polsce było Sympozjum Plastyczne Wrocław ‘70, uznane za przełomowy moment w dziejach polskiej sztuki awangardowej. Wtedy właśnie powstała prezentowana na wystawie praca Zbigniewa Gostomskiego „Zaczyna się we Wrocławiu”.
W nowej odsłonie wróciły też na wystawę stałą dwa wybitne dzieła Henryka Stażewskiego, klasyka polskiej awangardy, które reprezentują konstruktywistyczny nurt abstrakcji geometrycznej.
Artysta pod koniec lat pięćdziesiątych XX wieku wprowadził do swego języka plastycznego relief – strukturę pośrednią między malarstwem a rzeźbą. Stażewski badając zależności „stosunków, proporcji i konstrukcji”, skupił się na problemie przestrzeni, światła oraz ruchu.
Wszystkie to prace można oglądać na wystawie „Kolekcja sztuki polskiej II poł. XX i XXI w.” w Pawilonie Czterech Kopuł. Zapraszamy!
■ Aktualności i fotorelacje ➸