Michał Diament (1935–1977) w swojej aktywności artystycznej dzielił czas pomiędzy dwie dyscypliny: szkło i fotografię.
W obszarze tej pierwszej jego działania bliskie były estetyce tzw. wrocławskiego szkła, wypracowanej pod patronatem prof. Stanisława Dawskiego.
Jako fotograf debiutował na początku lat 60. XX w., zajmując się początkowo fotografią reportażową, którą jednak szybko zarzucił, koncentrując uwagę na poszukiwaniach i eksperymentach formalnych, inspirując się zwłaszcza praktyką
mistrzów awangardy jak László Maholy-Nagy czy Aleksander Rodczenko.
Obok najbardziej znanego cyklu jego prac „Siatki”, gdzie fotografował płaszczyzny zwykłego drucianego płotu i czynił z tej materii kompozycje abstrakcyjne, pozostawił po sobie interesujące autoportrety. Chętnie wykorzystywał w nich elementy fotomontażu, manipulacji obrazem z różnych ujęć (jak na prezentowanym zdjęciu), dodatkowo wzmocnione plastycznie dzięki redukcji kolorystycznej ograniczonej do silnych kontrastów czerni i bieli.
#zoom_na_muzeum – zapraszamy również do lektury innych tekstów ➸