Muzeum Etnograficzne we Wrocławiu i Związek „Garuda” w Polsce, zapraszają na otwarcie wspólnej wystawy pod tytułem „Mandala – Święty Wymiar Rzeczywistości”.
Mandala jest jednym z najstarszych symboli występujących w myśli ludzkiej. Znamy wizerunki mandali, których wiek sięga paleolitu. W dzisiejszych czasach symbol ten nie stracił na aktualności, a jego tak długa historia domaga się przemyślenia. Samo słowo mandala pochodzi z sanskrytu i oznacza krąg. Pojawia się ono już w okresie Wedyjskim, gdzie oznacza grupe podobnych znaczeniowo hymnów, składających się na święte księgi hindusów – Wedy. W języku tybetańskim, języku narodu w którym praktyka mandali wciąż należy do istotnych praktyk religijnych, mandala także oznacza okrąg i środek. Na najbardziej ogólnym poziomie rozumienia, okrąg mandali symbolizuje to co zewnętrzne i transcendentne, nieskończone i boskie. Kwadrat natomiast symbolizuje immanencję czyli to co wewnętrzne związane z człowiekiem i ziemią. Kardynalne punkty stanowią podstawę wszelkiej orientacji, a wraz z kierunkami w górę i w dół wychodzącymi z centrum mandali określają całość przestrzeni. W każdej mandali zawiera się archaiczny symbolizm, w buddyjskich i hinduistycznych mandalach, napotykamy jednak na pewne nowe elementy które wzbogacają cały obraz. Tantryczna mandala pełni także funkcję instrukcji inicjacyjnej, pokazującej jakie zjawiska pojawiają się podczas procesu wtajemniczenia w skomplikowane duchowe nauki. W tradycji tybetańskiej mandala pełni też funkcję miejsca w której rezyduje bóstwo, lub określona forma Buddy, jest też czystą krainą, a proces inicjacji w praktyce mandali jest nawiązaniem kontaktu z tym co jest rzeczywistością, jest odejściem od iluzorycznego sposobu bycia, od uwikłania w złudzenia. Poprzez kontakt z mandalą możemy zdobyć doświadczenie, że wszystko jest jednością, a w tej największej ze wszystkich możliwych mandali „Przestrzeni rzeczywistości” jesteśmy my sami próbujący zrozumieć siebie.
