Eksponat z kolekcji Muzeum Etnograficznego
Łapcie z łyka
Wymiary: około 25 cm. Materiał: łyko. Czas powstania: początek XX wieku.
Łapcie w kolorze jasno- i ciemnobrązowym, prezentowane na stopach manekina siedzącej kobiety. Sprawiają wrażenie lekkiego, domowego obuwia. Sięgają poniżej kostki. Struktura na wpół ażurowa, stopy znacznie przez nią prześwitują.
Wykonane są z pasemek łyka o szerokości około 3 cm, które przypomina elastyczną korę. Podeszwa gęsto wyplatana techniką krzyżową. Wokół podeszwy kilkanaście uszek z łyka wyplecionych prostopadle. Pomiędzy nimi dość równe odstępy.
Z uszka przeciągnięty jest biały sznur i podwiązany na wysokości kostki.
Na brzegach podeszwy, przy czubku i przy pięcie, wzmocnienie w postaci poziomych, wplecionych pasem łyka.
Prezentowane łapcie to element poleskiego stroju kobiecego, który pochodzi z powiatu drohiczyńskiego. Był to ubogi region, gdzie duża część ludności na co dzień chodziła boso.
Łapcie były o wiele tańsze od butów ze skóry, a po założeniu ciepłych onuc mogły być używane także zimą.
Lniane sznurki umożliwiały wiązanie i przytrzymywanie onuc w stałej pozycji. Łyko, z którego zrobione są łapcie, to darte pasy drzewa, które zachowują odpowiednią giętkość.
■ Więcej opisów ➸