Józef Wiejacki urodził się w 1922 r. w Mesznej Opackiej – miejscowości położonej na Pogórzu Karpackim, w pobliżu znanego daleko poza Galicją sanktuarium w Tuchowie. Pamięć o tak wyjątkowym miejscu urodzenia wywarła równie silny wpływ na wybór życiowej drogi przyszłego rzeźbiarza jak stolarsko – rzeźbiarskie tradycje rodzinne. Przez całe życie potrzeba kształtowania drewna była mu równie bliska jak konieczność odkrywania prawd wiary, dialogu z Bogiem. Młodzieńcze próby rzeźbiarskie przerwała wojna. W tych tragicznych latach Józef Wiejacki podjął walkę w szeregach Batalionów Chłopskich. Po wojnie opuścił rodzinną Małopolskę i zamieszkał na ziemiach zachodnich, od 1947 roku w Małkowicach koło Kątów Wrocławskich. Do rzeźby powrócił w latach sześćdziesiątych i już wtedy pracę twórczą połączył z działaniem na rzecz lokalnego środowiska. Swoje rzeźby zawsze eksponował na wystawach o zasięgu ogólnopolskim, przekazywał je do zbiorów muzeów, prywatnych kolekcjonerów, ale z drugiej strony także do miejscowej parafii i szkół. Od lat prowadzi warsztaty z młodzieżą szkolną Małkowic, w razie potrzeby konserwuje rzeźby stanowiące wyposażenie miejscowego kościoła. Bierze udział w konkursach organizowanych przez muzea i w gminnych dożynkach. Jest w swej pracy, we wszystkich działaniach jednocześnie lokalny i uniwersalny.
