Jerzy Bereś (1930–2012) należy do pierwszych w Polsce przedstawicieli sztuki akcyjnej – organizował wiele happeningów i performance’ów ze sobą samym w roli głównej, takich jak „Msza romantyczna”, „Ołtarz piękny”, „Ołtarz czysty” czy kolejne wersje „Przepowiedni”.
Wszystkie te zdarzenia artystyczne wymierzone były przeciwko systemowi totalitarnemu i zniewoleniu jednostki. Były też krytyką współczesnej kultury masowej, której artysta zarzucał brak moralności i świętości.
Wykonane z surowego drewna z motywem barw narodowych rzeźby jego autorstwa „Miejsce” (1977–1982) i „Bojkot” (1986) odnosiły się do odmowy udziału elit artystycznych w oficjalnym życiu artystycznym kraju.
Łącząc nowoczesną myśl i wyobraźnię plastyczną ze szczególnym wyczuciem przyrody i kultury wiejskiej, do swoich prac wprowadzał naturalne surowce: polne kamienie, konopne sznury, strzępy workowego płótna, skórzane rzemienie. W kompozycjach nie zacierał śladów organicznego pochodzenia elementów – artysta podkreślał ich rodowód, wykorzystując naturalne kształty.
W kolekcji polskiej sztuki współczesnej prezentowanej w Pawilonie Czterech Kopuł nie mogło zabraknąć prac artysty. Warto wybrać się do Muzeum i odnaleźć instalację, z której pochodzi prezentowany poniżej fragment.
#zoom_na_muzeum – zapraszamy również do lektury innych tekstów ➸