Bożena Michalik (1907–1995) w latach 30. XX wieku pracowała jako laborantka w klinice okulistycznej Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, a swoją przygodę z fotografią rozpoczęła od zdjęć preparatów medycznych.
Po wojnie osiedliła się we Wrocławiu i do 1953 roku pracowała na Akademii Medycznej. W kolejnych latach poświęciła się fotografii – kierowała Gabinetem Fotografiki w Młodzieżowym Domu Kultury we Wrocławiu, prowadziła kursy dla nauczycieli i instruktorów fotografii (jej wychowankami byli m.in. Czesław Chwiszczuk, Edmund Witecki czy Zenon Harasym). Była inicjatorką działającej w latach 1957–1959 grupy artystycznej „Podwórko”.
Często współpracowała z innymi fotografami, w tym z Janiną Mierzecką (także lwowianką; 1896–1987), którą uchwyciła na fotografii obok. Mierzecka pierwszy aparat dostała w wieku 15 lat i rozwijała swoje umiejętności pod okiem mistrza Henryka Mikolascha.
W 1945 roku przyjechała do Warszawy, gdzie założyła specjalistyczną pracownię fotograficzną w Muzeum Narodowym, jednak cztery lata później przeniosła się do Wrocławia, do Muzeum Śląskiego (ob. Muzeum Narodowe we Wrocławiu), w którym również stworzyła pracownię. Znalazła się także wśród inicjatorów założonego w muzeum w 1963 roku Gabinetu Fotografiki, którego zbiór liczył wówczas zaledwie 207 fotografii.
Bożena Michalik, W akcji (Janina Mierzecka z kamerą filmową), ok. 1955
#zoom_na_muzeum – zapraszamy również do lektury innych tekstów ➸