Prace prezentowane w Pawilonie Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej Oddziale Muzeum Narodowego we Wrocławiu.
„Fotodziennik” Anny Bohdziewicz jest zapisem ulotnych chwil z codziennego życia w Polsce. Głównym impulsem do powstania tego cyklu była potrzeba dopełnienia obrazu słowem. Wprowadzenie stanu wojennego sprawiło, że pojawił się pomysł, by zdjęcia podpisywać, dodać im komentarz. Każda chwila utrwalona jest już historią, i to historią przez duże H.
Na cykl składają się kwadratowe kartki, na nich zdjęcia i odręczny podpis. Artystka przyjęła niezwykłą perspektywę twórczą, twierdząc, że robiąc zdjęcia, wybiega w przyszłość, przepuszcza przez siebie czas, robi zdjęcia nie tylko na potrzeby bieżącej chwili, ale tworzy wizję historii polski dla przyszłych pokoleń. Zdjęcia te są publicystyczne, ale z drugiej strony są to kadry bardzo „przeżyte”, zapis osobistych spostrzeżeń.
W wyniku okoliczności historycznych Anna Bohdziewicz stała się fotografem politycznym. Tak była postrzegana w latach osiemdziesiątych i tak jest nadal. Nie zabiegała o taką opinię, twierdziła, że w tamtych czasach polityka „leżała na ulicy”, była wszędzie. W latach osiemdziesiątych, pełnych zamieszek, strajków, protestów, także trud życia codziennego był przesiąknięty polityką i właściwie, jeżeli ktoś patrzył uważnie, to tego nie dało się nie zauważyć. Nie ma znaczenia, czy to jest fotografia stoczniowców w Gdańsku, z flagą na której widnieje napis „Solidarność”, czy szopka bożonarodzeniowa w bagażniku samochodu przy kościele księdza Popiełuszki, ale i scena uliczna z 1982 roku, na której widzimy ludzi z rolkami papieru toaletowego. Wszystkie te ujęcia są dziś dokumentem tamtych czasów.
■ Więcej opisów ➸
Dofinansowano w ramach programu Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego „Kultura Dostępna” – zadanie: „Muzeum jest dla wszystkich. Dostosowanie oferty edukacyjnej MNWr do potrzeb osób z niepełnosprawnościami”