9 lutego obchodzimy Ogólnopolski Dzień Etnografii, Etnologii i Antropologii Kulturowej. Tegoroczny temat przewodni to ETNOmiejsca – stąd okazja, by pokrótce przypomnieć historię naszych siedzib.
Historia wrocławskiego Muzeum Etnograficznego nierozłącznie związana jest z Muzeum Narodowym we Wrocławiu. Rozpoczęła się w 1947 r., kiedy to powołane zostało do życia Muzeum Państwowe we Wrocławiu (w 1950 zmieniło nazwę na Muzeum Śląskie, a w 1970 na Muzeum Narodowe) z siedzibą przy placu Powstańców Warszawy.
Od początku w jego strukturze znajdował się – obok innych – także Dział Etnograficzny. Do 1953 r. praca nielicznego zespołu zatrudnionych w nim etnografów skupiała się przede wszystkim na porządkowaniu, inwentaryzacji i zabezpieczaniu zbiorów, ale już wtedy nakreślano plany badań naukowych i dokumentacji „dolnośląskości” we wszelkich jej przejawach.
W 1954 r. Dział Etnograficzny przeniósł się do skrzydła zachodniego Zamku Królewskiego przy ul. Kazimierza Wielkiego, przekształcając się równocześnie w Oddział, a w 1956 r. w schemacie organizacyjnym ówczesnego Muzeum Śląskiego oznaczono go już jako Muzeum.
Ponad pół wieku później – po latach intensywnej i pełnej sukcesów działalności wystawienniczej, badawczej i edukacyjnej – nową siedzibą Muzeum Etnograficznego stał się dawny pałac biskupów wrocławskich przy ul. Traugutta na Przedmieściu Oławskim. To właśnie tu od 2004 r. kontynuujemy swoją działalność.
Muzeum usytuowane pośród kamienic wrosło w przestrzeń kulturalno-społeczną osiedla, stając się ważnym punktem na jego kulturalnej mapie. Wspólnie – wraz z mieszkańcami, działającymi tu organizacjami, stowarzyszeniami i instytucjami – nieustannie udzielamy sobie wsparcia i inspiracji.
ETNOmiejsca Wrocławia to nie tylko Muzeum Etnograficzne, ale także Instytut Etnologii i Antropologii Kulturowej Uniwersytetu Wrocławskiego oraz Biblioteka Polskie Towarzystwo Ludoznawcze.
To również inne – już nie tak oczywiste – miejsca naszych studenckich ETNOspotkań, integracji, twórczych narad. We wspomnieniach chętnie powracamy do baru „Miś” przy Kuźniczej, „Szybkiego Jasia” przy Nożowniczej czy „Madness” przy torach na Hubskiej. Przywołujemy też obrazki z działającego do 2011 r. baru „Kalogródek” przy ulicy Kuźniczej.
ETNOmiejsca wrocławskich etnografów-muzealników niejednokrotnie wykraczały daleko poza granice Wrocławia. To terytoria i miejsca naszych studenckich i późniejszych badań, etnograficznych fascynacji: Włoszczowa w Kieleckim, Włodawa w Lubelskim, przecięta licznymi szlakami pielgrzymek ziemia kłodzka, Karpaty rumuńskie…
Wrocławskie ETNOmuzealniczki