Obiekty ze zbiorów Muzeum Etnograficznego Oddziału Muzeum Narodowego we Wrocławiu.
Obuwie jest jednym z niezbędnych elementów odzieży, a w kulturze tradycyjnej znanych jest jego kilka rodzajów. Jedne – jak np. skórzane buty z wysokimi cholewami – noszone były zarówno przez mężczyzn, jak i kobiety w wielu regionach Polski. Kobiece sznurowane skórzane trzewiki sięgające do łydek również mają ponadregionalny charakter. Inne rodzaje obuwia występowały na konkretnych terenach, i można tu wymienić na przykład: góralskie kierpce szyte z jednego kawałka skóry, drewniaki wydłubane z jednego kawałka drewna, które występowały np. w Bośni i na Dolnym Śląsku, oraz bardzo charakterystyczne dla Polesia i Wołynia łapcie, widoczne na fotografii.
Ich wymiary to 26 centymetrów długości i 10/11 cm szerokości. Łapcie mają kształt owalny, o przodzie uformowanym w szpic. Są one wyplecione z pasków łyka o szer. 1–2,5 cm techniką krzyżową – na przemian stroną wewnętrzną i zewnętrzną. Przez ich górne krawędzie przeciągnięto lniany sznurek do zawiązywania obuwia wokół kostek. Samo łyko to element pochodzący z pnia drzewa, znajduje się tuż pod korą. Występuje w kolorach zarówno jasnego, jak i ciemnego brązu.
Łapcie to ciekawy przykład jednego z najstarszych typów obuwia. W XIX wieku, a na niektórych terenach jeszcze na początku XX wieku, takie buty noszono na porośniętych lasami obszarach wschodniej Polski, w północnej części obecnej Ukrainy, w Białorusi, Litwie, Łotwie, w Estonii, w Rosji, a także w Finlandii. Chodzili w nich mężczyźni, kobiety i dzieci, ubierając je często na onuce, którymi owijano stopy. Jako obuwie używane na co dzień były nietrwałe i niektóre ulegały zużyciu już po kilku dniach, ale jako obuwie świąteczne wystarczały nawet na parę lat. Łapcie, dla siebie i rodziny, wykonywali zazwyczaj mężczyźni w czasie wolnym od innych prac np. w sezonie zimowym.
■ Więcej opisów ➸
Dofinansowano w ramach programu Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego „Kultura Dostępna” – zadanie: „Muzeum jest dla wszystkich. Dostosowanie oferty edukacyjnej MNWr do potrzeb osób z niepełnosprawnościami”