Był malarzem, rzeźbiarzem, grafikiem, a nawet scenografem, twórcą kościelnych polichromii, autorem ilustracji do książek. Nie bez powodu uznawany jest dziś za jednego z najbardziej znamienitych i oryginalnych polskich twórców XX wieku.
Adam Marczyński (1908–1985) związany był z Krakowem i tamtejszym środowiskiem artystycznym. Najpierw studiował w krakowskiej ASP, a od 1950 roku również wykładał na niej jako profesor. Był członkiem zarówno pierwszej, jak i drugiej Grupy krakowskiej.
We wczesnym etapie swojej twórczości wyraźnie inspirował się osiągnięciami kubizmu i koloryzmu, po wojnie natomiast – sztuką Paula Klee i Joana Miró, czego przykładem jest prezentowana praca Nad brzegiem z 1953 roku.
W tej lirycznej kompozycji, utrzymanej w ciepłej kolorystyce beżu i czerwieni, artysta przedstawił fragment fantastycznego świata natury, uciekając się do abstrakcyjnych, geometrycznych form.
Marczyńskiego należy kojarzyć również z nurtem malarstwa materii, w którym zaczął tworzyć w latach 60. XX wieku. W kolejnym dziesięcioleciu zasłynął z kolei jako twórca asamblaży, wykonując kompozycje z użyciem niewielkich, ruchomych kasetonów.
Reprezentował Polskę m.in. na takich festiwalach jak: Biennale Sztuki w Wenecji w 1956 roku, Biennale w Sao Paulo czy Documenta w Kassel w 1959 roku.
Sylwia Błachowicz, Dział Promocji i Komunikacji MNWr
■ Zoom na muzeum – zapraszamy również do lektury innych tekstów ➸