Technika stempelkowa była niegdyś jedną z najczęściej stosowanych metod zdobienia metalu – zarówno „na gorąco”, jak i „na zimno”. Do wytłaczania ornamentu na powierzchni przedmiotu służyły stemple z wzorami elementów lub motywów zdobniczych.
W przypadku, gdy dekorację wykonywano na rozgrzanym metalu, używano stempli w kształcie młotków osadzonych na drewnianych trzonkach. Zimny metal zdobiono stemplami przypominającymi sworzeń lub przecinak. W obu przypadkach do odciśnięcia wzoru na powierzchni metalu konieczne było uderzenie młotkiem w tylną część stempla.
Fot. W. Rogowicz
Na stemplach znajdowały się na ogół bardzo proste elementy zdobnicze (linie proste lub łamane, łuki, okręgi, punkty itd.), z których dopiero tworzono motywy i kompozycje. Rzadziej na stemplu znajdował się cały motyw zdobniczy.
Twórcy ludowi inspirację czerpali z życia codziennego i otaczającego ich świata, bo innego świata nie znali. W dekoracjach przeważały więc motywy kwiatów, drzewek („jodełek”), ulistnionych gałązek, listków koniczyny, słoneczek, gwiazdek, rozet, okręgów, linii falistych lub łamanych itp.
Jacek Bohdanowicz, kustosz w Dziale Kultury Technicznej
■ Zoom na muzeum – zapraszamy również do lektury innych tekstów ➸