Jakie możliwości artystyczne i interpretacyjne otwiera przed widzem malarstwo pejzażowe?
Wychodząc od obrazów, w których pejzaż był jedynie tłem dla rozgrywających się na pierwszym planie wydarzeń, przez weduty, mariny, pejzaże topograficzne, fantastyczne, impresjonistyczne, aż do tych, które choć inspirowane były naturą, kompozycyjnie zmierzały do abstrakcji, ukazują nam się nieograniczone warianty tego gatunku.
Osobistą, abstrakcyjną wizję krajobrazu posiadał również Alfons Mazurkiewicz – wyjątkowy malarz i rysownik XX wieku, związany z artystycznym środowiskiem Wrocławia i jeden z pierwszych absolwentów wrocławskiej Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych.
Alfons Mazurkiewicz ustalił swój kanon ujęcia pejzażu w latach 1960–1965 i z tego okresu pochodzi ozdoba kolekcji Muzeum Narodowego we Wrocławiu Pejzaż z Karkonoszy, z 1964 roku.
Obraz ten odznacza się charakterystycznym dla Mazurkiewicza horyzontalnym podziałem kompozycji, zgrupowaniem form przy dolnej krawędzi płótna oraz techniką wykonania za pomocą szpachli. To przez zastosowanie metalowego narzędzia powstały głębokie koleiny i wystające, ostre żebra, dzięki którym dzieło zyskało niemalże reliefową strukturę.
Kolorystyka Pejzażu… jest subtelna niczym zima – biała, miejscami przybierająca odcienie szarości, sepii, żółci i stonowanych barw ziemi.
Sylwia Błachowicz, Dział Promocji i Komunikacji Muzeum Narodowego we Wrocławiu
#zoom_na_muzeum – zapraszamy również do lektury innych tekstów ➸