Po długiej nieobecności rzeźby Aliny Szapocznikow, które były prezentowane na wystawie „A Difficult Age. Szapocznikow – Wajda – Wróblewski” w MO Museum w Wilnie, właśnie wróciły do Pawilonu Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej.
W spisanym niecały rok przed śmiercią credo artystycznym i zarazem testamencie artystka pisała: „Mój gest kieruje się w stronę ciała ludzkiego, tej »sfery całkowicie erogennej«, w stronę najbardziej nieokreślonych i najulotniejszych jego odczuć. Sławić nietrwałość w zakamarkach naszego ciała, w śladach naszych kroków po tej ziemi. Przez odciski ciała ludzkiego usiłuję utrwalić w przezroczystym polistyrenie ulotne momenty życia, jego paradoksy i jego absurdalność. […]
Usiłuję zawrzeć w żywicy odciski naszego ciała: jestem przekonana, że wśród wszystkich przejawów nietrwałości, ciało ludzkie jest najwrażliwszym, jedynym źródłem wszelkiej radości, wszelkiego bólu i wszelkiej prawdy, a to z powodu swej ontologicznej nędzy tak samo nieuniknionej, jak – w płaszczyźnie świadomości – zupełnie nie do przyjęcia”.
■ #zoom_na_muzeum – zapraszamy również do lektury innych tekstów ➸