Witold Chromiński (1913–1977) z zawodu był inżynierem, ukończył Politechnikę Gdańską na Wydziale Budowy Okrętów. W latach 1945–50 był dyrektorem kilku polskich cukrowni na Dolnym Śląsku, w latach 1951–54 Dyrektorem Technicznym Stoczni Szczecińskiej. W połowie lat 50. porzucił pracę inżyniera, aby w pełni się oddać pasji podróżowania i fotografowania.
Już w czasie studiów odwiedził Szwecję, Łotwę, USA, Kanadę, Afrykę, Brazylię, Argentynę, Urugwaj, Anglię i Francję. Wtedy też już publikował swoje zdjęcia w przedwojennych ilustrowanych czasopismach takich jak „As”, „Morze” i „Na Szerokim Świecie”. Były to głównie reportaże z podróży morskiej do Ameryki Północnej i Południowej, którą odbył w charakterze pomocnika palacza.
W latach 1960–61 podróżował po Kanadzie z Arkadym Fiedlerem (ich doświadczenia Fiedler opisał w książce I znowu kusząca Kanada), a w roku 1964 po Afryce z prof. Bernhardem Grzimkiem.
Po każdej podróży organizował wystawy, publikował w prasie zdjęcia i relacje. Owocem jego podróży były także notatki pisane w formie dziennika, które później porządkował, opracowywał i przygotowywał do wydania. Zdążył wydać tylko jedną książkę W dolinie Kilombero.
W 1970 roku został przyjęty do Międzynarodowej Federacji Sztuki Fotograficznej (FIAP).
Pozostawił po sobie niezwykle bogaty zbiór fotografii z podróży i marynistycznych, zdjęć polskich miast, portretów i aktów.
Witold Chromiński, Jeszcze nie wieczór (Arkady Fiedler w łodzi), ok. 1960
#zoom_na_muzeum – zapraszamy również do lektury innych tekstów ➸