Oleśnicki Dom Spotkań z Historią w Oleśnicy
Oleśnicki Dom Spotkań z Historią na wystawie „Drewniane historie” prezentuje twórczość Mikołaja Zagórnego (1902–1995), artysty ludowego pochodzącego z Ligoty Wielkiej, którego prace dokumentują życie codzienne wsi i czas świętowania.
Mikołaj Zagórny – kronikarz swoich czasów
Autor „drewnianej historii” – jak sam nazwał cykl rzeźb opowiadających o tym fragmencie dziejów, którego był świadkiem – urodził się 12 maja 1902 roku we wsi Nowosiółki w województwie Tarnopolskim. Przeżył obie wojny światowe. Pierwszą jako 12-letni chłopiec, który pod nieobecność ojca zmuszony był przejąć jego obowiązki, drugą – jako jeniec i robotnik przymusowy w Niemczech. Powojenna zmiana granic związała jego losy z Dolnym Śląskiem, gdzie zamieszkał w Ligocie Wielkiej w okolicach Oleśnicy. Wykonywał różne zawody – był rolnikiem, cieślą, szewcem, działaczem społecznym. Rzeźbić zaczął późno, tak jak większość wiejskich nieprofesjonalnych artystów.
W swoich pracach dokumentował zarówno „wielką” historię – relacje pomiędzy różnymi narodami zamieszkującymi wschodnie tereny przedwojennej Rzeczypospolitej, dramatyczne doświadczenia wojny, wybór Polaka na papieża; jak i tą w skali mikro, którą znał najlepiej. Portretował lokalne sposoby pracy, przedstawicieli znanych sobie zawodów, a nawet obowiązujące trendy, na przykład popularną „modę mini”. Stworzone przez niego postacie zwykle były umiejscowione w konkretnych latach, o których informację zamieszczał na podstawie figurki. Inaczej wyglądał przedwojenny wójt gromadzki, a inaczej późniejszy naczelnik gminy. Charakterystyczne atrybuty niosły też często ocenę danej postaci i wszystkiego, co sobą reprezentowała, co jest wyraźnie widoczne w przypadku wizerunku współczesnego autorowi urzędnika, będącego raczej karykaturą niż uosobieniem godności, jaka łączyła się dawniej z pełnieniem funkcji publicznej.
Eksponaty prezentowane w Oleśnickim Domu Spotkań pochodzą ze zbiorów Muzeum Etnograficznego we Wrocławiu.