Sztuka budowy latawców w Chinach rozpoczęła się ponad 2.000 lat temu. Według historycznych przekazów pierwszy latawiec zrobiono w okresie Wiosen i Jesieni (770-476 r. p.n.e.).Początkowo latawce służyły do celów wojskowych,
z biegiem czasu stały się popularną rozrywką cesarskiej rodziny i bogatej szlachty. Stopniowo latawce poznali prości ludzie, a ich budowa stała się ulubionym zajęciem ludowego rzemiosła.W przeszłości najważniejszymi ośrodkami, gdzie robiono latawce były cztery miasta: Pekin, Tienjin, Weifang
w prowincji Szandong i Wantong w prowincji Jiangsu.
Od czasów panowania Dynastii Qing (1644-1911) r.) Weifang stał się największym ośrodkiem produkcji latawców.
Latawce z Weifang dzielą się na pięć podstawowych kategorii: płaskie, miękkoskrzydłe, twardoskrzydłe, trójwymiarowe i latawce smoki. Wśród tych ostatnich szczególnie wyróżniają się krocionogi z głową smoka. Weifańskie latawce mają także kształty ptaków, insektów, ryb, kwiatów, traw, drzew, ludzi, a także ilustrują rozmaite dziedziny ludzkiej działalności.W ich tematyce są zaczerpnięte z Noworocznych grafik (nianhua) osobliwości, to znaczy, że podstawowa idea jest przekazywana w nich za pomocą powiększania oddzielnych detali i zastosowania mocnych, kontrastowych kolorów. Latawce te wyróżniają się wdzięczną formą i estetyką. Latawce z Weifang są wysoko cenione przez zbieraczy.
CHIŃSKIE WYCINANKI OKIENNE
W przeszłości na biednej wsi chińskiej wycinanki były najtańszą formą dekoracji, zawieszaną wewnątrz domostwa lub umieszczaną na okazjonalnych prezentach. Trzeba było tylko zaopatrzyć się w najtańszy papier i niewielkie nożyczki, rzadziej używano specjalnego nożyka, którym wycinano wzór na twardym podkładzie. Stosowano też trudniejszą technikę „pozytywną”, charakteryzującą się pustym tłem, przy misternie wyciętym rysunku. Technikę tą stosuje się obecnie w wycinankach o tematyce związanej z przedstawieniami teatralnymi. Papier barwiono przeważnie na kolor czerwony (hong),
