Polityka partyjna Związku Radzieckiego starała się ograniczać swoich obywateli we wszelkich sferach wolności obywatelskiej zaczynając od pracy, przez kuchnię i żywienie, po stosunki społeczne i rodzinne. Partia powinna mieć oko nie tylko
na pracę człowieka radzieckiego, ale również na jego życie prywatne i erotyczne. Kino, sztuki wizualne, literatura socrealistyczna umiejętnie pomijały kwestię intymnych relacji swoich obywateli. Temat ten z biegiem czasu zupełnie
więc zginął z publicznej dyskusji. Rozkosz była motywem niespotykanym w preferowanej przez władze literaturze. Z czasem okazało się, że to właśnie ten element literatury tak skwapliwie pomijany przez autorów tworzących w nurcie
realizmu socjalistycznego zostanie wykorzystany przez opozycję. Młodzi pisarze wychowujący się w Związku Radzieckim swój bunt wobec reżimu komunistycznego zaczęli realizować poprzez wprowadzenie seksu do narracji swoich utworów. Motyw rozkoszy w literaturze Związku Radzieckiego jest więc symbolem opozycji sztuki wobec sztuki.
dołącz do wydarzenia 
