Święty Marcin (316–397) to jeden z najbardziej lubianych świętych z powodu swej pokory i szczodrobliwości. Jego wielka popularność sprawiła, iż uznaje się go za „trzynastego apostoła” lub „równego apostołom”.
Urodził się na terenie obecnych Węgier. Pod naciskiem ojca w wieku 15 lat rozpoczął karierę wojskową. Życie młodego Marcina odmieniło spotkanie z żebrakiem, któremu podarował część swego płaszcza. Tenże żebrak objawił mu się następnej nocy jako Jezus, co skłoniło młodego mężczyznę do przyjęcia chrztu.
Przez wiele lat ewangelizował, żyjąc jednocześnie jak pustelnik. W 371 roku mieszkańcy Tours (Francja) obwołali go biskupem. Chcąc uciec przed tą nominacją, schronił się na pastwisku wśród stada gęsi. Te jednak swoim gęganiem zdradziły jego obecność i tak Marcin został biskupem.
W ikonografii jest przedstawiany na dwa charakterystyczne sposoby – jako żołnierz na koniu, który zdecydowanym ruchem przecina płaszcz na dwoje w obecności biedaka, lub jako biskup – wówczas jego głównym atrybutem jest gęś.
Święty Marcin jest patronem:
- żebraków i osób poszkodowanych, jak również żołnierzy i tych, którzy odbywają służbę wojskową na koniach,
- krawców, kuśnierzy, sprzedawców tkanin,
- garbarzy i rzemieślników wykorzystujących w pracy skórę,
- uprawiających winorośl i uczestników winobrania, karczmarzy, garncarzy, a także osób w stanie upojenia, gdyż pewnego razu zamienił wodę w wino,
- jako jeździec jest patronem koni, strzeże również gęsi.
Magdalena Skrabek, Dział Promocji i Komunikacji MNWr
■ Zoom na muzeum – zapraszamy również do lektury innych tekstów ➸