Przywilejem wybitnych indywidualności jest to, iż zgodnie z horacjańską sentencją non omnis moriar pozostawiają po swoim życiu wyjątkowy ślad – dzieło i pamięć. Taką osobowością, absolutnie wyjątkową – po której i dzieło życia, i pamięć pozostaną wieczne – był śp. Mariusz Hermansdorfer, w latach 1983–2013 dyrektor Muzeum Narodowego we Wrocławiu.
Twórca jednej z najcenniejszych w kraju kolekcji polskiej sztuki drugiej połowy XX w. i początków wieku następnego, wybitny historyk sztuki i jakże kompetentny krytyk artystyczny, przyjaciel artystów, ich promotor i mentor, autorytet dla wielu pokoleń muzealników.
Całe swoje zawodowe życie związał z Muzeum, najpierw Śląskim, potem Narodowym we Wrocławiu. W ciągu tych blisko 50 lat odcisnął na nim swoje wyjątkowe piętno, uczynił instytucją znaną w kraju i za granicą, sformatował jego kolekcję i rozsławił wrocławskie zbiory sztuki zarówno dawnej, jak i współczesnej. Pod Jego kierownictwem Muzeum osiągało spektakularne sukcesy czego dowodem pozostają liczne statuetki muzealnych Sybilli, a wydawane pod Jego nadzorem katalogi wystaw, a w szczególności zbiorów, do dziś są niedościgniętym wzorem dla tego typu wydawnictw.
Trudno pogodzić się z myślą, że nie ma Go już wśród nas.
Cześć Jego Pamięci!
Piotr Oszczanowski
Dyrektor Muzeum Narodowego we Wrocławiu
S.P. Mariusz Hermansdorfer, dyrektor Muzeum Narodowego we Wrocławiu w latach 1983–2013, zmarł w sobotę 18 sierpnia.
Pogrzeb odbył się 24 sierpnia 2018 r. na Cmentarzu Grabiszyńskim we Wrocławiu.
— List kondolencyjny dr. hab. Piotra Oszczanowskiego,
Dyrektora Muzeum Narodowego we Wrocławiu ➸
